Ik heb de leukste baan van de wereld. En mag de leukste leerlingen bedienen die er zijn. Sinds 2004 werk ik in het speciaal onderwijs. Mijn focus ligt bij pubers met lastig verstaanbaar gedrag. En nee dat is niet altijd makkelijk, maar het geeft ook veel voldoening. Mijn kracht is, denk ik, dat ik een leerling niet afreken op zijn gedrag.
Als een leerling moeilijk gedrag vertoont, zeg ik dat hij of zij zich klootzakkerig gedraagt in plaats van dat ik de leerling een klootzak noem. Dat is iets heel anders. Ook geef ik leerlingen mee dat ze iedere dag nieuwe kansen krijgen. Vertonen ze vandaag ongepast gedrag, dan hebben ze morgen de kans om het anders te doen.
Door niet te oordelen, dat heb ik van mijn Molukse oma geleerd, blijf je in verbinding. Leerlingen kunnen er niets aan doen dat ze zijn zoals ze zijn, dat is mijn uitgangspunt. Het gedrag van de leerkracht bepaalt hoe het met een leerling gaat. Als professional ben je verantwoordelijk en moet je altijd schakelen naar het kind toe. Natuurlijk, aan hun thuissituatie kun je niets veranderen, maar aan je eigen gedrag wel.
Door mij ziet hij in dat je in het leven soms ook dingen moet doen die je niet leuk vindt, juist omdat je daar het meest van leert.
José Tahapary
Succeservaringen zijn er zat, ieder schooljaar weer, maar er is er eentje die mij altijd bijblijft. Het was 2017 toen ik deze leerling in de klas kreeg. Hij kwam, samen met zeven andere jongens, van het Antonius in Castricum waar zeer moeilijk opvoedbare kinderen onderwijs krijgen. Cognitief hadden deze jongens een hoger niveau dan de meeste van onze leerlingen, maar hun gedrag liet dus te wensen over. Zoals aan het begin van ieder schooljaar, vertelde ik ook nu dat ik snap dat ze school klote vinden, het helpt als ik hun taal spreek, maar dat ik hoop dat ze later aan hun kinderen vertellen dat er één juf of meester was die hen begreep en dat ze dan mijn naam noemen.
Bij deze leerling is dat geloof ik wel het geval. Hij wilde bij de politie, maar door zijn ADHD en negatieve schoolervaringen was hij moeilijk te motiveren. Ik ben vanaf het begin duidelijk met hem geweest. Als hij zich zou gedragen zoals ik graag zie dat hij zich gedraagt, zowel binnen als buiten de school, dan zou ik me er hard voor maken dat hij die benodigde entree-opleiding kon doen.
Drie jaar heb ik hem in de klas gehad en ja, dat waren jaren met een lach en een traan, maar het is hem gelukt. Mede dankzij de samenwerking met ouders. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en heeft hij niet alleen zijn Entree maar ook de VeVa, een vooropleiding voor alles wat met veiligheid te maken heeft, afgerond. Bij beide uitreikingen zat ik zo trots als een pauw in de zaal. Nu volgt hij de luchtmobiele brigade opleiding. Onlangs vertelde hij dat hij door mij inziet dat je in het leven soms ook dingen moet doen die je niet leuk vindt, juist omdat je daar het meest van leert. Kijk, daar krijg ik nou kippenvel van. Dát is waar ik het voor doe. Dát is waarom ik de leukste baan heb van de wereld.
